بن ما یه های محلی ریشه نژادی ، قومی قبیله ای دارند و بسته به شرایط زمانی و مکانی تغییر پذیرند. زیرا قدرت انتقال معانی و مفاهیم تجربی ـ زیستی (برای بیان فکری خاص) که از عادات و رسوم، نام ها و گویش ها، و فرهنگ عامه اخذ و استخراج شده، را دارند.
مقیاس های محلی فکر ی احتمال دارد در ابعاد وسیع تر گسترش بیابد و مفهوم تازه ای بگیرد، همچنین امکان دارد در سطح یک واژه و یا عنصر تشخص یافته محلی در اثر باقی بماند؛ و تنها نشاندهنده ی وابستگی فرهنگی شاعر به زادگاه و پدیده های پیرامونی باشد.
بی تردید، همذات پنداری در یک فرآیند نوستالوژیک عادی تر و طبیعی تر می نماید، و باعث مانایی و حیات بن مایه های محلی می گردد. قبل از پرداختن به بن مایه های محلی در نیما که موضوع این مقاله است، شاید لازم باشد تفاوت های درونی و ماهوی آن با موتیو یا موتیف را بررسی و بیان نماییم.
تعداد صفحه: 12
نوع فایل: Word
فرمت فایل: docx
*** قابل ویـرایش
فهرست مطالب
مقدمه
تن پوش زنان
شلیته یا چرخی شلوار، تمبون قمبلی
تمبان تنگه تمبان یا پشمبال
نیم ساق
نیم تنه:
کلیجه
چادر شو :
سرپوش زنان
چارقد
مندل
سراقوچ
گیس بند یا موباف
پاپوش زنان
جوراب
کوش
گالش
چاروق
پاتوئه
تن پوش مردان
جومه یا جامه :
شلوار یا تمان یا پشمبال
نیم تنه:
چوخت، قبا یا کولک
علیجه یا سرداری
لباده
شولا
بوشلوق
پستک
سرپوش مردان
کلاه نمدی
کلاه گوشی
پوستین کلاه
شب کلاه
کلاه سنگسری
مندل
پاپوش مردان
جرب
کوش
شیخی کوش
چاروق
زیور آلات
قلدون یا گلوبند
قرافل یا قرنفل
سنگ دل ربا یا بذر افشان
خلخال یا سوسکی
گل بنی
چشم چین
گرد رو :
مقدمه
پوشاک زنان مازندران در رنگ های شاد و زیبای طبیعت به طور کامل پوشیده و جذاب است، اما با گذشت زمان و کمرنگ شدن تاریخ شفاهی بومیان سرزمین تبرستان ، استفاده از انواع پوشاک سنتی اعم از چادر، چاقچور، نیم ساق، روبند، نقاب، چارقد، شلیته و تنبان ، منسوخ شده ، یا جای خود را به پوشش های منطبق با فرهنگ غیر ایرانی داده است.پوشاک مردان هم بسته به نوع کار ، کشاورزی یا دامداری ، در فصل های گرم یا سرد ، دارای تنوع بوده و علاوه بر کاربردی بودن دارای طراحی و رنگبندی مختص مردان است .
تن پوش زنان
شلیته یا چرخی شلوار، تمبون قمبلی : دامن پرچین و کوتاهی است از جنس پارچه ابریشمی و کتانهای ظریف یک رنگ که معولا” دورادور لبه پایین آن را با نوار سیاه رنگی تزیین میکردند و به آن سیاهیک میگویند.در تندیسهای به دست آمده از دور اشکانیان مجسمه زنی با شلیته ای بلند و پیراهنی نیمه کوتاه وجود دارد. در حال حاضر از شلیته ای هنگام جشنها و برای رقصها ی محلی استفاده میشود.
تمبان تنگه تمبان یا پشمبال : نوعی شلوار با الگوی ساده به رنگ تیره معمولا” از جنس پارچه ای سنتی کرباس و یا از جنس پارچههای تهیه شده از بازار به نام دبیت حاج اکبری است.در چین کمر تمبان به جای کش، نوار بلند کتانی یا کج استفاده میشود.
نیم ساق : نیم ساق هم نوعی شلوار تنگ به رنگهای سبز ، سفید یا سرخ از جنس ابریشم یا مخمل است که آن را معمولا” دختران و زنان جوان در زیر پیراهن میپوشند.
جومه: پیراهن و دامن یک سره از شانه تا زیر زانو است جنس این پیراهن معمولا” کتان یا چیت است.
19 اسلاید
مهارت های حرکتی: جابه جایی-استواری
مفاهیم حرکتی:مفهوم فضایی(شخصی)تلاش(سرعت)رابطه بااشیاء
شکل قرار گیری: به صورت دایره
وسایل مورد نیاز: تعدادی صندلی
تعداد بازی کنان:6 تا 10
مفهوم علمی و شناختی: سرعت –چابکی –سرعت عکس العمل
بوشهر:
در بوشهر قدیم این طور مرسوم بوده که پسران به هنگام شب و خسته از بازی های روزانه، در محل مخصوص بازی در محله جمع شده و به برخی بازی های شبانه می پرداخته اند. در اینجا شخصی که اول وارد کوچه می شده با خواندن اشعاری که گاه نیز آمیخته با هجو بوده دیگران را به خروج از خانه جهت بازی تشویق می کرده است. برخی از بازی های محلی منطقه، یادگار انگلیسی ها بوده و با اندکی تغییرات از انها وام گرفته شده ولی اکثر بازی های محلی بوشهر، قدمتی بسیار بیشتر دارند. برای نوبت شروع بازی و یارکشی نیز روش های بومی بسیاری وجود دارد که از جمله آنها می توان به روش های “تر و خشک”، “خدا زمین کردن” ، “پر و خالی گرفتن”،”چُرچُر گرفتن” و… اشاره کرد. چُرچُر گرفتن به این صورت انجام می شود که هر یک از بازیکنان نام مستعاری برای خود انتخاب کرده و به صورت دو به دو، دست در گردن هم انداخته و پیش سرگروه می روند و مثلا می گویند ماه می خواهی یا ستاره؟ و به همین شیوه، نفرات بین دو گروه تقسیم می شوند. یکی از قدیمی ترین بازی های بوشهر، بازی موسوم به “چوکیلی” است که از نام ابزار آن (چوب و کلید) گرفته شده است…
فارس:
در اینجا نگاهی به بازی های روستای “دوان” از روستای کازرون واقع در استان فارس می اندازیم. “دونه کِش” یکی از روش های یارگیری برای بازی های محلی است و شیوه انجام آن به این صورت است که سرگروه های هر گروه به اختیار خود از بین زوج هایی که تقریبا هم زور هستند یکی را برای خود انتخاب می کنند تا نوبت به ضعیف ترین ها برسد. فردی که در نهایت در هیچ کدام از یارکشی ها انتخاب نمی شود ضعیف ترین فرد مجموعه است. در اینجا این فرد جزء گروه قوی تر شده و یک فرد خیالی به نام “توکُمی” عضو تیم مقابل می شود که نوبت او را سرگروه بازی می کند. به این ترتیب، یارگیری انجام شده و قدرت گروه ها تقریبا برابر چیده می شود. بازی “انگور چه رنگ” از مشهورترین بازی های این منطقه است و روال آن به این صورت است که بازیکنان از بین خود، فردی را به نام میر انتخاب می کنند و او با راهنمایی مشاورش، نام یکی از انگورهای منطقه را انتخاب می کند. سپس افراد یک به یک سر کمربندی را که دست میر است در دست می گیرند و به سوال و جواب های او در خصوص انگور پاسخ می دهند. این روند تا جایی ادامه می یابد فردی بتواند نام انگور را حدس بزند. این شخص، کمربند را از دست میر گرفته و هرکس از بازیکنان را که سر راه خود دید دنبال کرده و کتک می زند….
تعداد صفحات:15