تعداد صفحه: 52
نوع فایل: Word
فرمت فایل: docx
*** قابل ویـرایش
فهرست مطالب
مقدمه:
برخورد با بیمار دچار تروما
اقدامات فورى در صحنه حادثه
اقدامات اولیه و اساسی در برخورد با کلیه مصدومین حوادث و تصادفات در محیطهای مختلف شامل موارد
زیر می باشد:
معیارهای بالینی محدود سازی حرکات ستون مهره ها پیش از انتقال به بیمارستان شامل:
ویژگیهای کلار ایدهآل
نکات مهم در مورد کلار:
عوارض کلار:
موارد منع مصرف کلار:
نحوه بستن:
بیحرکت سازی کل بدن:
تنها مورد منع استفاده وجود یک تهدید بزرگتر برای امدادگر ویا مصدوم میباشد:
تجهیزات انتقال و محدود سازی حرکات ستون مهره ها
تخته پشتی بلند و بیحرکت سازهای جانبی سر
موارد استفاده تخته پشتی بلند (Long Back-board)
بیحرکت سازهای جانبی سر
وسایل رها سازی مصدومین نشسته
برانکار اسکوپ (scoop)
تشک خلاء (Vacuum Mattress)
درآوردن کلاه ایمنی
آسیب اسکلتی و بیحرکت سازی اندامها و لگن
مقدمه:
مراقبت های اورژانسی
نکات کلیدی:
آتل(SPLINT):
انواع آتل
آتل سخت
آتل فشاری
آتل کششی (تراکشن)
آتل های دست ساز (فی البداهه):
آتل باند سه گوش و بستن نوار:
قوانین کلی آتل گیری
خلاصه ای از بیحرکت سازی آسیبهای اختصاصی اندامهای فوقای و تحتانی
مقدمه:
در هر سال تعداد زیادی از مصدومین حوادث و تصادفات که بیشتر افراد جوان را شامل میشوند، دچار آسیب به ستون مهره ها و نخاع شده و ضمن بروز مرگ و ناتوانی هزینه های سنگینی به سیستم های بهداشتی- درمانی و جامعه تحمیل میکنند. در حالی که میتوان از بروز بسیاری از این موارد با استفاده و بهرهگیری از روشهای اصولی و بکارگیری وسایل مناسب در محیط های خارج از بیمارستان و مراکز درمانی و بیمارستانها پیشگیری نمود. میزان بروز این موارد در حوادث و تصادفات ترافیکی رو به افزایش است به طوری که در کشور ما سالانه موارد بسیاری از این آسیبها و ناتوانیها گزارش میگردد. آموزش نحوه اصولی برخورد با این حوادث و چگونگی بکارگیری تجهیزات و وسایل مناسب در جهت مراقبت و انتقال صحیح این مصدومین، یکی از اولویتهای اساسی برای پرسنل بهداشتی – درمانی است و باید به صورت فراگیر به تمامی دست اندرکاران این امر در سراسر کشور آموزش داده شود. این کارگاه نیز با هدف بیان اهمیت این موضوع به عنوان یک نیاز و ارائه راه کارها و روشهای صحیح در جهت برخورد مناسب با این گروه آسیبها و جراحتها بر اساس شرایط کشور ایران طراحی و تنظیم شده است.
برخورد با بیمار دچار تروما
نمودار مرگ در اثر تروما، توزیع سهگانه داشته، مقادیر حداکثر آن با نوع اقدامى که در کاهش مورتالیته مؤثرتر از همه اقدامات مىباشد، مطابقت مىنماید. اولین قله در نمودار، مرگ فوری، نشاندهندهٔ بیمارانى است که قبل از رسیدن به بیمارستان در اثر تروما فوت مىکنند. آسیبهائى که منجر به چنین مرگى مىشوند عبارتند از آسیب ماژور مغز یا نخاع و پارگى قلب یا عروق بزرگ، حتى با انجام اقدامات مراقبتى فوری، فقط معدودى از این بیماران شانس زندهماندن دارند. براى کاهش چنین مرگهائی، پیشگیرى راه اصلى مىباشد.
قلهٔ دوم نمودار، مرگهاى زودرس، عبارت از بیمارانى است که روزها یا هفتهها پس از تروما فوت مىکنند. ۸۰% این مرگها در اثر سپسیس و نارسائى ارگانهاى متعدد رخ مىدهند. مرحلهٔ مراقبتهاى ویژه در مراقبتهاى تروما، در کاهش این نوع مرگها اهمیت زیادى دارد.
علل اصلى مرگ فورى در اثر تروما، ضربه سر (۵۰%)، خونریزى (۳۵%)، و مشکلات مجارى هوائى یا ریه (۱۵%) مىباشند، که فقط مورد آخر در صحنه تصادف قابل درمان است.
اقدامات فورى در صحنه حادثه
مهمترین درمان قبل از رسیدن بیمار به بیمارستان، بازکردن راه هوائى است. در شرایط وخیم که مجراى تنفسى فوقانى مسدود است و نمىتوان جسم خارجى را خارج نمود، براى حفظ حیات بیمار باید ۲ سوزن بزرگ (شماره ۱۴) را از غشاء کریکوتیروئید عبور داد. هیچگاه نباید در صحنه حادثه یا در آمبولانس براى انجام تراکئوستومى اورژانس تلاش شود.
ممکن است در مواردىکه انتقال بیمار زمان زیادى بهطول مىانجامد ، تجویز سالین هیپرتون به محلول ایزوتونیک معمول، مرجح باشد. در هرحال، تجویز محلول هیپرتون نمکى هنگامى که زمان انتقال کوتاه مىباشد و یا در احیاء داخل بیمارستان، فایدهاى ندارد.
اگر ایست قلبى بهدنبال تروما در صحنهٔ حادثه ایجاد شود، معمولاً کشنده مىباشد، مگر علت آن، مثلاً انسداد مجارى هوائى فوراً تشخیص داده شده، درمان گردد.
ارزش پوشش MAST در تامپوناد خونریزى وسیع بهعلت شکستگىهاى شدید لگن در بیمارستان اثبات شده است. با این اقدام فرصت براى آنژیوگرافى و آمبولىزه کردن محل خونریزى فراهم مىشود و تنها اندیکاسیون اثباتشده کاربرد پوشش MAST نیز همین است.
یکى از اصول قدیمى مراقبت اورژانس از شکستگىها این است: همانجائى که خوابیدهاند، آنها را آتلبندى کنید. این اصل فقط چند مورد استثناء دارد، مثلاً هنگامى که لازم است مصدوم از خطر قریبالوقوع مانند آتش، انفجار، گازهاى سمى و ... نجات داده شود.
بهطور ایدهآل، حداکثر زمان صرفشده براى انتقال، ۱۵ دقیقه بوده، کل زمانى که قبل از رساندن مصدوم به بیمارستان صرف مىشود، نباید بیش از ۳۰ دقیقه باشد.