جزوه هیدرولیک
آقای جاهدی
مدرس سازمان فنی و حرفه ای کشور
تاریخچه
به طور کلی هیدرولیک با ریشه ای از لاتین به فنی که انتقال و تبدیل نیرو را توسط مایعات انجام دهد ، اتلاق می گردد .
تاریخچه ، شناسایی و اعلام مکتوب آن به حدود اواسط قرن سوم قبل از میلاد که اولین پمپ هیدرولیکی توسط کنزی بیوس یونانی ساخته شد و این پمپ از نوع پمپ های پیستونی اهرمی و دارای دو سیلندر بوده ، بر می گردد .
ولی قرن 16 میلادی را شاید بتوان به دوران توسعه ی پمپ های آبی نام برد که در اواخر قرن یاد شده اصول طراحی و ساختمان پرس های هیدرولیکی شروع گردیده و حدوداً ربع قرن پس از آن به صورت علمی در آن زمان شناخته شده و مورد استفاده قرار گرفته است .
قرن 19 میلادی کاربرد استفاده از پرس های هیدرولیکی آبی اوج گرفته و قرن بیستم را می توان به عنوان قرن شروع و توسعه ی استفاده از سیستم های هیدرولیک روغنی در صنعت نام برد .
اولین سیالی را که بشر مورد استفاده قرارداد آب بود . آب به علت آن که همه جا در دسترس بوده ، قیمت بسیار پایین و مهم تر آن که در برابر آتش مقاومت داشته است. بیش ترین توجه را به عنوان یک انرژی جدید به خود جلب می نموده است .
ولی مضرات آن نظیر تسریع در زنگ زدگی ، روان کاری بسیار پایین و همچنین تحمل کم درجه ی حرارت بشر را مجبور به استفاده از سیال های جایگزین نمود . تقریباً از اوایل قرن بیستم روغن های معدنی
یکى از چهره هاى درخشان تاریخ تشیع بشمار مى رود که زندگى و اخلاق و رفتار و نیز جهت گیرى هاى سیاسى و اجتماعى وى براى مشتاقان حق و حقیقت نمونه خوبى است. او موقعیت خود را سراسر در راه اعتلاى اسلام نثار نمود و در جهت نشر حقایق اسلامى و دفاع از معارف تشیع مردانه استوار ماند. روحش شاد.
همان گونه بود که مى گفت و همانطور گفت که مى بود. سرانجام به موجب آنکه با عزمى راسخ چون کوهى استوار در مقابل ستمگران عصر به مقابله برخاست و سلطه گرى استعمارگران را افشا نمود جنایتکاران وى را به ربذه خواف تبعید نمودند و در کنج عزلت و غریبى این عالم عامل و فقیه مجاهد را به شهادت رسانیدند.
این نوشتار اشاره اى کوتاه به زندگى ابرمردى است که بیرق مبارزه را تنها در تنگنا به دوش کشید و شجاعت تحسین برانگیزش چشم بداندیشان و زمامداران خودسر را خیره ساخت و بیگانگان را به تحیر واداشت . اگر ما به ذکر نامش می پردازیم و خاطره اش را ارج مى نهیم بدان علت است که وى پارسایى پایدار و بزرگوارى ثابت قدم بود که لحظه اى با استبداد و استعمار سازش نکرد و در تمامى مدت عمرش ساده زیستى، تواضع، قناعت و به دور بودن از هرگونه رفاه طلبى را شیوه زندگى خویش ساخت و از طریق عبادت و دعا و راز و نیاز با خدا، کمالات معنوى را کسب کرد.