لینک فایل تحقیق درباره کنگره وین
تعداد صفحه: 19
نوع فایل: Word
فرمت فایل: docx
*** قابل ویـرایش
کنگره وین کنفرانس سفیران قدرتهای بزرگ اروپا به ریاست دولتمرد اتریشی کلمنز ونزل ون مترنیخ بود که در یکم نوامبر ۱۸۱۴ تا ۸ ژوئن ۱۸۱۵ در وین برگزار شد.
هدف آن حل مسائل و ترسیم دوباره نقشه سیاسی جدید اروپا پس از شکست امپراطور فرانسه ناپلئون بود که همچنین بازتابی از تغییر در جایگاه ملت-دولتهای اروپایی بوده با انحلال امپراطوری روم مقدس در هشت سال پیش از آن روی داده بود. به رغم بازگشت ناپلئون از تبعید و از سرگیری قدرت در فرانسه در مارس ۱۸۱۵ بحثها ادامه یافت و سند نهایی این کنگره نه روز پیش از شکست نهایی ناپلئون در جنگ واترلو در روز هشتم ژوئن ۱۸۱۵ به امضا رسید.
ویژگی نامعمول کنگره وین آن بود که به معنای درست کلمه «کنگره» نبود؛ هرگز با حضور تمام اعضا تشکیل نشد و بیشتر بحثهای آن به صورت غیررسمی در میان قدرتهای بزرگ بدون داشتن نماینده از کشورهای کوچکتر روی می‌داد.
هدف کنگره تعیین کردن شکل کامل نقشهٔ اروپا پس از جنگهای ناپلئونی بود – به استثنای شروط صلح میان فرانسه و ائتلاف ششم که قبلاً در پیمان پاریس در موردشان تصمیم گیری شده بود و چند ماه پیشتر به امضا رسیده بود.
کلمات کلیدی : تحقیق درباره کنگره وین , تحقیق در مورد کنگره , تحقیق درباره کنگره وین , کنگره وین , تحقیق , پاورپوینت , مقاله درباره , دانلود تحقیق درباره , تحقی
در این سایت هیچ فایلی برای فروش قرار نمی گیرد. برای پشتیبانی و خرید فایل به سایت اصلی فروشنده مراجعه بفرمائید:
لینک دریافت فایل از سایت اصلی
ادامه مطلب ...
لینک فایل تحقیق درباره کنگره وین و اهمیت آن در روابط بین ملتها
تعداد صفحه: 36
نوع فایل: Word
فرمت فایل: docx
*** قابل ویـرایش
فهرست مطالب
مقدمه
کنکره وین و اهمیت آن در روابط بین ملتها
1- نیروها و برنامه ها درکنکره وین
2- اصولى نظم جدیدبین المللى
۳-کنکره وین: اعاده و همبستگى پادشاهی هاى اشرافى
4-کنگره اکس لا شپل و سیستم سرکوب مترنیخ به عنوان متمم کنگره وین
5-اوج گیرى مبارزات آزادیخواهى و واکنش جبهه متحد اشرافیت(اریستو کراسی)
ارجاعات
مقدمه
کنگره وین نخستین تجربه گردهمایی دولتهای اروپایی بود که می‌توانست ظاهرا به اختلافات بین آنان ،هر چند به طور موقت، خاتمه دهد و آنان را مجبور به اتخاذ تصمیم واحدی در برابر عوارض ناشی از انقلاب کبیر فرانسه کند.
امپراتوران و سیاست‌مداران بزرگ تحت عنوان «کنسرت اروپا» یا کنگره وین در سال 1815 میلادی در پایتخت اتریش دور هم جمع شدند.
جالب اینجا بود که فرانسه نیز توانست با سیاست‌های تالیران وارد کنگره شود: «چون ملت ما ملتی انقلابی است که انقلابشان شکست خورده، اگر بیش از این تحت فشار قرار گیرد، کینه ملت فرانسه را بر می انگیزد، هم اینکه سایر ملت‌های اروپا به حمایت از ملت فرانسه قیام خواهند کرد. زیرا این دولتهای اروپایی هستند که با انقلاب مخالفند اما ملت‌های شما طرفدار اصلی‌ترین پیام انقلاب فرانسه هستند و آن مبارزه با استبداد برای رسیدن به آزادی است.»
به این ترتیب فرانسه به عضویت کنگره پذیرفته شد.
اعضای کنسرت در این گردهمایی دو اصل عمده را تعقیب می‌کردند: تضمین حکومت‌های سلطنتی استبدادی موروثی و ضرورت ایجاد و حفظ وحدت سیاسی بین دولت‌ها و ملت‌های اروپایی.
رهبران کنگره تصمیم گرفتند، به دلیل به هم ریختگی مرزهای سیاسی کشورها توسط ناپلئون، نقشه جدید اروپا را با مرزهای نزدیک به قبل از بروز انقلاب فرانسه، ترسیم کنند.
کنگره، فرانسه را مقصر جنگی اعلام کرد و او را مجبور به پرداخت غرامت کرد.
مترنیخ صدراعظم و وزیر امور خارجه اتریش ،رهبر ایدئولوژیک کنگره بود. اهدافی که مترنیخ برای کنگره مشخص کرده بود که دقیقا مغایر با اهداف انقلاب کبیر فرانسه بود:
1_ جلوگیری از جنبش‌های آزادی بخش و لیبرالیستی در همه اروپا و حتی در خارج از اروپا که به نوعی به اروپا مربوط می‌شد.
2_ بازگرداندن مرزهای سیاسی کشورها به قبل از انقلاب و برگرداندن پادشاهان معزول اروپایی بر تخت سلطنت خود.
3_ پرداخت غرامت از سوی فرانسه به کشورهای خسارت دیده که این درخواست تقریبا عملی نشد و آنچه که جالب است این که در سال‌های بین 1815 تا 1830 میلادی در تاریخ روابط بین الملل به عنوان عصر مترنیخیسم شهرت دارد. این اصطلاح عنوانی است ترسناک و تهدیدکننده که با هر نوع جنبش و تمایل آزادی خواهی مبارزه سرکوب گرانه می‌کرد.
مدت زمان کوتاهی پس از تشکیل کنگره وین دولتهای اروپایی به حالتی رقابت آمیز سعی کردند، هر کدام نسبت به دیگری امتیاز بیشتری به دست آورند. در عین حال اعضای کنگره، کاخ آرزوهای طلایی مترنیخ را که قصد داشت در «کنسرت اروپا» ساز کند را نیز ویران کردند. علی رغم تمام نفاق و اختلافاتی که بین دولتهای عضو کنگره وجود داشت، اروپاییان توانستند تا پایان قرن نوزدهم سلطه خود را بر بخش عظیمی از جهان گسترش دهند.
دلایل شکست کنگره به شرح زیر هستند:
1_ رهبران اروپا هنوز تجربه حل مسایل سیاسی را به صورت دسته جمعی نداشتند و هر کدام از اعضا کوشش می‌کردند منافع فردی و ملی خود را تامین کنند.
2_ الکساندر اول به عنوان رییس کنگره تصمیم داشت برای حل اختلافات بین‌المللی بین قدرتهای اروپایی اصول و موازین مسیحیت مثل مروت، اخوت و عدالت حاکم شود که انگلستان به شدت با این نظر مخالفت کرد.
3_ روسیه که از جنبش‌های لیبرالیستی و آزادی خواهانه احساس ترس می‌کرد به اعضای کنگره پیشنهاد داد تا برای جلوگیری از شکل گیری کانون‌های آزادی خواهی در اروپا از یک سیاست دسته جمعی پیروی کنند که انگلستان با این سیاست نیز مخالفت کرد. برای اینکه انگلستان به عنوان کشور دموکرات نمی‌خواست خود را درگیر مشکلات کشورهای استبدادی مثل روسیه کند.
4_ در همین دوره جنبش‌های آزادی خواهی در اسپانیا علیه پادشاه شکل گرفت و مترنیخ دستور داد که ارتش فرانسه این جنبش را به دو دلیل سرکوب کند. تا هم جنبش سرکوب شود و هم ارتش فرانسوی‌ها تضعیف شود. اما فرانسوی‌ها با این امر مخالفت کردند. به این ترتیب تصمیمات کنگره وین با شکست مواجه شد و مترنیخ در سال 1826 فرار کرد و کنگره فرو ریخت.
کنکره وین و اهمیت آن در روابط بین ملتها
کنکره ها وکنفرانسى هایى که پس از یک جنگ همگانى برکنار مى شوند حکم مجلس مؤسسانی را دارند که پس از وقوع انقلاب کار تدوین قانون اساسى یک کشور را به عهده دارد. لذا در درجه اول شناخت نیروهایى که در اینگونه کنکره ها موجب تغییر رأى اعضا شده یا برتصمیمات اثر مى گذارند ضرورت دارد و بعد از آن باید به توافق همگانى که بین قدرتهاى شرکت کننده صورت مى گیرد و در واقع مؤسس یک نظام بین المللى است توجه نمود.
1- نیروها و برنامه ها درکنکره وین
بر اساس معاهده 30 مه 1814 پاریس(ماده 32) که به دنبال استعفاى ناپلئون و میثاق فونتن بلو (11 آوریل 1814) منعقد گردید، مقرر شد که براى حل مسائل بین المللى و خصوصاً تقسیم و تصرف سرزمین هایى که از فرانسه بازپس گرفته شده بود کنگره اى مرکب از نمایندگان تمام دولتهاى اروپا، در وین تشکیل گردد. این کنگره از اکتبر 1814 تا ژوئن 1815 با شرکت شاهان و شاهزادگان زیادى که نمایندگى کشورهاى اروپایى را به عهده داشتند برگزارگردید. علاوه بر تزار الکساندر امپراتور روسیه فرانسیس اول امپراتور اتریش و فردریک ویلهلم سوم پادشاه پروس و شخصیتهاى برجسته ای چون مترنیخ[1] ، وسن برگ[2] از اتریش، کاسلرى[3] و لرد
ولینگتن از انگلستان، تالیران و دوک دودالبرگ از فرانسه و هاردنبرگ ودوهومبلت از پروس- نمایندگان کشورهاى زیر نیز شرکت داشتند: از اسپانیا کنت دولابرادور از پرتغال کنت دوپالملا و چندتن دیگر، از روسیه رازومفسکى وکنت دونسلرود و چند تن دیگر و همچنین نمایندگان دانمارک و ناپل، مدن ، سیسیل، ساردنى، هلند، ایالات رومانى، سوثیس، باویر، ساکس، هانور، ورتنبرگ و سایر شاهزاده نشین هاى آلمان و شهرها و جوامع ایتالیائى. تنها نماینده عثمانى که در این زمان قدرتى اروپایى محسوب مى شد در این مجمع حضور نداشت و به عبارت درست تر از پذیرفتن آن خوددارى شد.
اما نباید تصورکرد که تمام کشورهاى شرکت کننده در این گونه کنفرانس ها نقش یکسانى دارند، بلکه نقش بعضى ازکشورها صرفاً در حد صحه گذاشتن به تصمیمات قدرت هاى بزرگتر است. در کنگره وین تصمیمات اصلى به عهده چهار قدرت بزرگى بودکه طى معاهد 5 شومون اول مارس 1814 بر همبستگى خود در مقابل فرانسه و انحصار حق تصمیم گیری نسبت به مسائل مهم تاکید کرده بودند. در مادة 5 این معاهده آمده بودکه طرفین هنگام امضاى قرار داد صلح با فرانسه نظریات خود را هماهنگ نموده و در مورد راههاى تضمین صلح به مشاوره خواهند پرداخت. پس از آن نیز توافق کردندکه قبل از افتتاح رسمى کنگره در مجمعى سرى بة حل اختلافهای بین خود پرداخته و بر اساس منافع دولت هاى متبوع خود تصمیماتی اتخاذ و سپس کنکره را به منظور تصویب نظریات خود مفتوح سارند. این چهارکشور موفق شدند طى دو پروتکل که در 22 سپتامبر 1814 به امضاء رسید بر سر تقسیم سرزمین هاى مورد نظر به توافق برسند و به اختلات هاى خود پایان دهند موقعى که کنگره وین برگزار شد هیچگاه کشورهای دیگر به طور واقعى در تصمیم گیرى ها شرکت نداشتند و حضور نمایندگان آنها در این کنگره تأثیرى در سرنوشت آنها نداشت و به قول یک مورخ فرانسوى «حقوق عمومى را از این پس به چیزی جز حقوق اقویا نمى توان تعبیرکرد » تنها شاید کوشش هاى فرانسه به نمایندگى تالیرن تاحدی بر جریان تصمیم گیرى کنکره اثرگذاشت .
حال که ملاحظه نمودیم که کارکنگره وین منحصر به تصویب منویات قدرت هاى بزرگ بوده است لازم است ببینیم هر یک از آنها جه برنامه هـاى در پیش داشته اند و چه سوداهایى در سر مى پروراندند. هر یک از این چهار دربار با اشتهای زیاد خود را به وین رسانده بودند تا نظریات خود را براى تأمین منافع آتى خود به عنوان یک اصل بین المللى به جهانیان بقبولانند.
انگلستان خواب توسعه و تحکیم برترى دریایى خود را مى دید، خصوصاًکه فتوحات [4] امپرتورى بریتانیا در دوران انقلاب فرانسه که به برکت افول قدرت اخیر حاصل شده بود، آن را بیش از پیش متوجه مستعمرات نموده بود و بر آن بود که بر متصرفات سایر قدرت هاى دریایى مثل اسپانیا، پرتغال و هلند نیز دست یابد. همدستى بریتانیا با شورشیان مستعمرات متعلق به کشورهاى یاد شده در راستاى همین هدف صورت مى گرفت. دیپلماسى انگلستان درکنگره وین نیز حول همین محور پى ریزى شده بود. زیرا انگلستان تشخیص داده بود براى رسیدن به حاکمیت بلا منارع بر دریاها بى طرفى فرانسه و روسیه لازم است. چون فرانسه به دلیل تجارت و روسیه به دلیل مطامعى که در مورد قسطنطنیه و مسأله شرق داشت ممکن بود سد راه توسعه طلبى انگلستان گردند. نقشه انگلستان برای بى اثر نمودن واکنثى هاى این دوکشور این بودکه در ازاء گرفتن کاپ و سیلان از هلند، بلژیک را که از فرانسه پس گرفته بودند به هلند بدهد تا هم فرانسه تضعیف شود و هم هلند به فکر باز پس گرفتن مستعمرات خود نباشد. در مورد روسیه بر آن بود که این کشور را از دست اندازى بیشتر به لهستان محروم و آن را در مقابل اتحاد اتریش و پروس قرار دهد و بر عکس دست دوکشور اخیر را در لهستان باز بگذارد،. علاوه بر این براى کاهش نفوذ فرانسه در ایتالیا، انگلستان با سلطه اتریش بر این سرزمین موافقت داشت. و بالاخره در مورد اتحاد آلمان نظر انگلستان این بود که ایجاد آلمان بزرگ به مصلحت صلح عمومى نیست بلکه صلاح در این است که شاهزاده نشین هاى آلمانى تحت اداره مشترک پروس و اتریش قرارگیرند و کنفدراسیون ایالات آلمان تا سر حد ممکن سست و نامنسجم باشد. در مجموع موضع گیرى انگلستان درکنگره وین حکایت از ضدیت با روسیه و فرانسه و تضعیف هلند و پرتغال یعنى ضدیت با تمامى قدرتهاى بالفعل یا بالقوه دریایى مى نمود. دومین کشورى که مطامع و توسعه طلبى آن کنکرة وین را تحت تاثیر قرار مى داد اتریش بود. بین اتریش و انگلستان اتفاق نظر حاصل بود به طورى که مى توان گفت در بین قدرت هاى رویاى برى هیج کشورى مانند اتریش داراى اشتراک منافع با بریتانیا نبود. تنها موردى که سیاست دوکشور با هم تطبیق نمى کرد تعیین حدود قدرت پروس بود، وگرنه در مورد فرانسه و ایتالیا، لهستان و سوئیس اتفاق نظر وجود داشت. ولى در مورد پروس این اختلاف نظر وجود داشت که مترنیخ مایل نبود پروسیها بر درسد مسلط شده و انحصار نفوذ اتریش در آلمان را از بین ببرند در حالیکه کاسلرى باگسترش محدود حوزه نفوذ پروس در شاهزاده نشین هاى آلمان موافق بود. در عین حالى این اختلاف نظر هرگزیه جداثى دو کشور نینجامید ولى تا حدى زمینه، براى فعالیت و بهره گیرى تالیران آماده ساخت.
خواسته هاى روسیه بر عکسى کاملاً در جهت خلاف سیاست انگلستان و اتریش بود. تزار، مایل بود در ازاء تلفاتى که در جنگ با ناپلئون متحمل شده است دوک نشین ورشو به تصرف درآورده و با فوال تدریجى عثمانى نفوذ خود دا در بالکان افزایش دهد. طبیعى است که چنین اندیشه هاى روسیه قبل از همه با اتریش درگیر مى ساخت.. زیرا اتریش نیز بالکان را حوزه نفوذ خود مى پنداشت. با این وصف مى توان دریافت که اتریش با دو قدرت برى دیگر یعنى روسیه و پروس سر سازگارى نداشت.
کلمات کلیدی : تحقیق درباره کنگره وین و اهمیت آن در روابط بین ملتها , تحقیق درباره کنگره وین , تحقیق درباره کنگره , کنگره وین , تاثیر کنگره وین بر روابط بین مل
در این سایت هیچ فایلی برای فروش قرار نمی گیرد. برای پشتیبانی و خرید فایل به سایت اصلی فروشنده مراجعه بفرمائید:
لینک دریافت فایل از سایت اصلی
ادامه مطلب ...