تعداد صفحه: 17
نوع فایل: Word
فرمت فایل: docx
*** قابل ویـرایش
فهرست مطالب
مقدمه
واژه شناسی
فرگشت
کالبدشناسی
حس
رفتار
رفتار اجتماعی
تولید مثل و رفتار جنسی
تغذیه
تولید صدا
پرش از آب و بازی
خواب .
آسیب شناسی
تهدید از سوی انسانها
رابطه با انسانها
دلفین در فرهنگ ایرانی
دلفیناریوم
درمان
استفاده از دلفین در ارتش
مقدمه
دلفینها پستاندارانی دریازی از رده آببازسانان هستند که رابطه نزدیکی با نهنگها و گرازماهیها دارند. تقریبن چهل گونه دلفین وجود دارد که در ۱۷ سرده طبقه بندی میشوند. خانواده دلفین بزرگترین خانواده زیر راسته نهنگهای دندان دار محسوب میشوند و در تمام آبهای آزاد جهان و همچنین در بعضی رودخانههای در امتداد آب شیرین انتشار دارند. جثه آنها بسته به نژاد فرق میکند و از ۱٫۲ متر طول با ۴۰ کیلوگرم وزن (دلفین موئی) تا ۹٫۵ متر طول با ۱۰ تن وزن (نهنگ قاتل) را در بر میگیرد. این جانوران گوشتخوار هستند و به گونه عمده از ماهیان و سرپایان تغذیه میکنند. دلفینها از باهوش ترین جانداران روی زمین هستند و به دلیل ظاهر دوستانه و جنب و جوش همیشگیشان توجه انسانها در طول تاریخ را به خود جلب کرده اند.
واژه شناسی
نام دلفین از واژه یونانی دلفیس (δελφίς) آمده که مرتبط با واژه دلفوس (δελφύς) به معنای "رحم" در این زبان است. [۱] از این رو میتوان نام این جاندار را به "ماهیای که دارای رحم است" تعبیر کرد. نام این جانور درهرمزگان کراره است.دلفین را به زبان محلی در بوشهر پیسو مینامند.
فرگشت
اسکلت یک دلفین پهلوسفید آرام در موزه استخوانشناسی اوکلاهما، اکلاهوما سیتی، اکلاهوما
دلفینها همانند نهنگها و گرازماهیها نوادگان پستانداران دریایی هستند. اجداد دلفینهای امروزین نزدیک به ۵۰ میلیون سال پیش در دوره ائوسن وارد دریا شدند. دوره سنگوارهای این جانوران از میوسن پیشین[پانویس ۴] تا امروزه است.
اسکلت دلفینهای کنونی دارای دو استخوان لگنی کوجک و میلهوار است که گمان میرود بقایای اندام وستیجیال باشند. در یک مورد ناعادی در سال ۲۰۰۶ میلادی، یک دلفین پوزه بطری در ژاپن به دام افتاد که دارای بالههای کوچکی در دو سوی شکاف تناسلی خود بود. به باور دانشمندان این بالهها نمونه آشکاری از آن اندامهای وستیجیال بودهاند.
کالبدشناسی
کالبدشناسی یک دلفین پهلوسفید آرام که اسکلت، اندامهای اصلی، دم و شکل بدن را نشان میدهد
بدن دلفینها دوکوار است که به آنها امکان شناکردن سریع را میدهد. دم-بالهی آنها برای پیشرانش به کار میرود و بالههای کناری نیز برای جهتگیری. بالهی فوقانی نیز، در میان نژادهایی که دارای آن هستند، باعث تعادل در هنگام شنا میشود.با وجود تفاوت در نژادها، رنگ بدن دلفینها عمدتن خاکستری سایهای با بخشهای پایینی روشنتر است به همراه خطهایی با نما و رنگهای گوناگون.
سر بخشی را که وظیفه تولید و دریافت امواج صوتی سونار را دارد در خود جای داده است. این امواج برای موقعیت یابی صوتی به کار میروند. تعداد دندانهای درون فک در بعضی نژادها به ۲۵۰ عدد میرسد. دلفینها از سوراخی در بالای سر خود تنفس میکنند و نای در جلوی مغز قرار دارد. مغز دلفین بزرگ و بسیار پیچیده است و دارای ساختاری دگرگون از ساختار مغز بیشتر دیگر پستانداران است.
برخلاف بیشتر پستانداران، دلفینها مویی بر بدن ندارند به استثنای تعداد کمی مو دور سر پوزهشان که در زمان کوتاهی پیش یا پس از تولد از دست میدهند. تنها مورد استثنا در این قاعده دلفین رودخانه بوتو است که دارای موهای ریز ماندگار بر روی پوزه خود است. گمان بر این است که این موهای ریز نقش حس لامسه را برای این گونه که دارای بینایی ضعیفی است بازی میکنند.
اندامهای تناسلی دلفینها در بخش زیرین بدنشان قرار دارند. نرها دارای دو شکاف هستند که یکی اندام تناسلی را پنهان میکند و دیگری که پشتتر قرار دارد مقعد را. ماده نیز دارای یک شکاف تناسلی است که واژن و مقعد را در بر میگیرد. در دو سوی این شکاف تناسلی، دو پستان شکاف مانند نیز وجود دارند.
پژوهشی در سال ۲۰۱۰ میلادی توسط بنیاد ملی پستانداران دریایی ایالات متحده نشان میدهد که دلفینها میتوانند مانند انسانها به گونهای طبیعی از دیابت نوع ۲ دچار شوند؛ یافتهای که به درک بهتر از این بیماری و پیدا کردن درمانهای نو هم، برای انسان و هم دلفین، کمک میکند.