تعداد صفحه: 18
نوع فایل: Word
فرمت فایل: docx
*** قابل ویـرایش
فهرست مطالب
مقدمه
ریسک حسابرسی
برنامههای حسابرسی
برنامههای حسابرسی شامل دو بخش میباشد
ادعاهای مدیریت
ü ردیابی
ü مشاهده
ü روشهای تحلیلی
ü اجرای آزمونهای میانبر[5] (انقطاع زمانی)
چرا تأکید بر اثبات اقلام صورت ترازنامه وجود دارد؟
رسیدگی به مدارک عمومی (تشکیل پرونده دائم)[9]
مقدمه
همانطور که در درس حسابرسی یک موضوعات مختلفی در مورد کنترلهای داخلی و ارزیابی آن مورد بحث قرار دادیم. مشخص گردید هدف اصلی حسابرسان از ارزیابی کنترلهای داخلی، تعیین سطح خطر عدم کشف میباشد.(منظور آزمونهای محتوا) که براساس آن حسابرسان بتوانند نوع و ماهیت، میزان و زمانبندی آزمونهای محتوائی که در حسابرسی نهائی انجام خواهند داد را تعیین نمایند. به عبارت دیگر تعیین آزمونهای محتوای حسابرسی، بستگی به ارزیابی حسابرس از احتمال خطر کنترل دارد. هر چه قدر سیستم کنترل داخلی شرکت ضعیفتر باشد، خطر کنترل داخلی بالاتر ارزیابی شده و جهت پائین نگهداشته شدن خطرعدم کشف، حسابرسان بایستی حجم آزمونهای محتوا را افزایش دهند و بالعکس.
اجرای آزمونهای محتوا توسط حسابرسان، با طراحی برنامههای حسابرسی برای هر حساب با توجه به هدفهای کلی حسابرسی براساس ادعاهای منعکس شده در صورتهای مالی شروع و جهت حصول اطمینان از تحقق اهداف مورد نظر، رسیدگی لازم را برای برنامههای تعیین شده، طراحی و اجراء میکنند.
ریسک حسابرسی
ریسک حسابرسی شامل سه بخش میباشد :
ریسکی که در نبود کنترل داخلی متوجه حسابها میباشد. مثلاً وجوه نقد و هزینه استهلاک بالاترین ریسک ذاتی را دارند.
خطری که بخاطر وجود حساب دارای اشتباه بااهمیت و عدم توانائی سیستم کنترل داخلی موسسه برای کنترل یا کشف اشتباه یا تقلب موجود، ایجاد می گردد.
ریسکی که اگر در حسابها اشتباهی بااهمیت باشد و روشهای حسابرسی نتواند آن را کشف نماید.
نکته : ریسک ذاتی و کنترل در اختیار حسابرس نمی باشد. اما ریسک عدم کشف با روشهائی که حسابرس اتخاذ مینماید ارتباط دارد (آزمون محتوا).
ریسک حسابرسی
یعنی اینکه صورتهای مالی موسسه و حسابهای مربوطه حاوی اشتباه بااهمیت باشد اما حسابرس گزارش عاری بودن این صورتها از هرگونه اشتباه بااهمیت را ارائه دهد.
ریسک عدم کشف * ریسک کنترل * ریسک ذاتی =ریسک حسابرسی
برنامههای حسابرسی
فهرست تفصیلی و مشروح روشهای رسیدگی است که باید در طول کارحسابرسی انجام شود. در مراحل اولیه برنامهریزی کار حسابرسی، یک برنامه حسابرسی مقدماتی تهیه میگردد. اما این برنامه مقدماتی، بطور پیوسته با پیشرفت کار حسابرسی تعدیل میگردد. برای مثال نوع و ماهیت، زمانبندی و میزان روشهای آزمون محتوا به ارزیابی حسابرس از خطر کنترل داخلی وابسته است. بدینسان تا زمانیکه ارزیابی سیستم کنترل داخلی پایان نیابد، نمیتواند برنامه نهائی[1] حسابرسی تنظیم شود. این برنامه نهائی نیز در صورت تجدید نظر حسابرسان در برآوردهای اولیه از اهمیت یا خطر حسابرسی، یا کشف مشکلاتی از طریق انجام آزمونهای محتوا باید تعدیل شود.
بنابراین، برنامههای حسابرسی شامل دو بخش میباشد :
این بخش پیرامون بررسی و شناخت، چرخههای عمده معاملات سیستم کنترل داخلی صاحبکار میباشد. روشهای رسیدگی این بخش شامل تهیه پرسشنامه، نمودگر یا شرحنوشته هر یک از چرخههای معاملات مثل چرخه تولید، فروش، خرید، حقوق و دستمزد، دارائیها و تامینمالی میباشد.
شناسائی نقاط ضعف و قوت سیستم کنترل داخلی و تعیین احتمال خطر کنترل، با اجرای آزمونهای مربوطه، بخش دیگری از این مرحله میباشد. که در مجموع به این مرحله رویکرد سیستمی یا رویکر مبتنی بر ریسک گفته میشود.
بخش دوم برنامههای حسابرسی مربوط به آزمونهای محتوا میباشد. که به همین علت به آن رویکرد محتوائی گفته میشود. در این رویکرد بیشتر به آزمونهای محتوا به عنوان مبنای اظهارنظر حسابرسان اتکاء میشود. به عبارت دیگر اهداف برنامههای حسابرسی اثبات ادعاهای مدیریت در صورتهای مالی میباشد.
ادعاهای مدیریت
حسابرس مسئول بررسی ادعاهای مدیریت و میزان انطباق آن با استانداردها و معیارها میباشد. ادعاها[2] به عنوان اظهارات مدیریت درباره منصفانه بودن صورتهای مالی می باشند. هیات استانداردهای حسابرسی آمریکا ادعاهای صورتهای مالی را به شرح ذیل اعلام می دارد :
کلیه دارائیها، بدهیها و حقوق صاحبان سهام مندرج در صورتها مالی وجود دارد و معاملات ثبت شده در حسابها روی داده است. دارائیهائی همچون وجهنقد، اوراق بهادار، موجودی مواد و کالا از طریق مشاهده اثبات میشوند. دارائیهائی که تحت مالکیت اشخاص ثالث قرار دارند مانند موجودینقد نزد بانک، موجودیهای امانی نزد دیگران و بدهیها از طریق اخذ تاییدیه اثبات میگردد. اثبات وجود دارائیهای نامشهود دشوارتر است، حسابرسان باید شواهدی را جمعآوری کنند که نشان دهد مبالغ خرج شده و این مبالغ دارای منافع آتی اقتصادی خواهند بود.
اثبات اینکه تمام عناصر حسابداری (اقلام صورتهای حسابداری) به طور کامل ثبت و منعکس شده باشد و معامله یا رویدادی ثبت نشده یا از قلم افتاده وجود نداشته باشد. روشهای حسابرسی برای اثبات کامل بودن :
ü ردیابی (فرایند دنبال کردن یک معامله از یک مدرک حسابداری به مدرک بعدی ، از جزء به کل)
بسیاری از آزمونهای مربوط به دارائیهای ثبت نشده، شامل ردیابی مدارک تهیه شده در زمان تحصیل دارائی به ثبت دارائیها در دفاتر حسابداری است. برای مثال، حسابرسان برای کشف حسابهای دریافتنی ثبت نشده ممکن است تعدادی از مدارک حمل صادرشده طی سال را انتخاب و جزئیات آنها را به معاملات فروش ثبت شده، ردیابی نمایند.
ü مشاهده
مشاهده دارائیهای عینی، یکی از آزمونهای مهم برای تشخیص کامل بودن ثبت اینگونه دارائیهاست. حسابرسان در طول نظارت بر شمارش موجودیها باید مراقب اقلامی از موجودیها باشند که شمارش نشده اما در صورتخلاصه شمارش منظور شده است.